«18» وَلَا تُصَعِّرْ خَدَّكَ لِلنَّاسِ وَلَا تَمْشِ فِى الْأَرْضِ مَرَحاً إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ
و روى خود را از مردم (به تكبّر) بر مگردان، و در زمين مغرورانه راه مرو، زيرا خداوند هيچ متكبّر فخرفروشى را دوست ندارد.
نكته ها:
«تَصعير»، نوعى بيمارى است كه شتر به آن گرفتار مىشود و گردنش كج مىشود. لقمان به فرزندش مىگويد: تو بر اساس تكبّر مثل شترِ بيمار، گردنت را با مردم كج نكن.
«مَرَح»، به معناى شادى زياد است كه در اثر مال و مقام به دست مىآيد.
«مُختال» به كسى گويند كه بر اساس خيال و توهّم خود را برتر مىداند، و «فَخور» به معناى فخرفروش است.
تكبّر، هم توهين به مردم است، هم زمينه ساز رشد كدورتهاى جديد و هم تحريك كنندهى كينههاى درونى قديم. در حديث مىخوانيم: هر كس با تكبّر در زمين راه رود، زمين و هر موجودى كه زير آن و روى آن است، او را لعنت مىكنند.(1)
پيام ها:
1- با مردم با خوشرويى رفتار كنيم. «لا تصعّر خدّك»
2- تكبّر ممنوع است، حتّى در راه رفتن. «لا تمش فى الارض مرحا»
3- از عامل خشنودى خداوند براى تشويق و از ناخشنودى او براى ترك زشتىها و گناهان استفاده كنيم. «انّ اللّه لايحبّ»
4- به موهومات، خيالات و بلندپروازىها خود را گرفتار نسازيم. «مُختال»
5 - بر مردم فخر فروشى نكنيم. «انّ اللّه لايحبّ كلّ مُختال فَخور»
------------------------
(1) تفسير نورالثقلين.
-------------------------------------------------------------------------------------------
منبع : قرائتي، محسن، تفسير سوره لقمان